Piszę ten komentarz nad ranem, tuż po wywieszeniu protokołu Miejskiej Komisji Wyborczej z wynikami wyborów, w których wzięło udział aż 54% uprawnionych:

• Konrad Fijołek – 56,51%
• Ewa Leniart – 23,62%
• Marcin Warchoł – 10,72%
• Grzegorz Braun – 9,15%.

A więc są one jeszcze wyraźniejsze, niż wynikało z sondażu exit-polls.

Biorąc pod uwagę, że wskazany przez Tadeusza Ferenca Marcin Warchoł odebrał głosy nie tylko koali­cyjnej wojewodzie, ale parę procent zapewne także zwycięzcy (zdezorientowanych wyborców mogło zmylić poparcie udzielone przez popularnego poprzednika), wynik jest znakomity.

Potwierdza on – nie po raz pierwszy – oczywistą (wciąż nie dla wszystkich) prawdę, że razem jesteśmy silniejsi. Poparcie wszystkich nierządzących ugrupowań politycznych, które zrezygnowały z partyjnych kandyda­tów, by poprzeć tego, który miał realne szanse, oczywiście pomogło, przyczyniając się do skali zwycięstwa i do tego, że nastąpiło ono już w I turze.

Ważniejsze jednak jest to, że wygrał samorządowiec. Nie obiecywał złotych gór ani worków rządowych (w tym unijnych) dotacji. Był za to na każdym rzeszowskim osiedlu, w programie wyborczym zawierając to, co wskazywali mieszkańcy. Rozmawiał z nimi o ich problemach ich językiem, a nie rządowo-partyjną nowomową, coraz bardziej przypominającą tę starą, z czasów tow. Wiesława.

To optymistyczny prognostyk: jeśli ugrupowania, którym bliska jest wizja państwa naprawdę silnego (to znaczy takiego, w którym centrum zajmuje się „wielką” polityką, a wszystkie sprawy lokalne i regionalne są w rę­kach samorządów), oraz środowiska niezależnych samorządowców pójdą razem do kolejnych wyborów, może uda się odwrócić obecny, niszczący samorządność trend centralizmu ideologicznego…

(apo)